Émile Verhaeren Belçika'nın en ünlü şairlerinden biridir. Saint-Amond'da doğdu, Rouen'de bir tren kazasında hayata veda etti. Bilim, makina sevgisi ve doğduğu çevrenin izleri eserlerinin başlıca temalarını oluşturdu. Şiirlerinin genel izleğinde tabiat-hayat ikilisi öne çıkmıştır. XX. yüzyıl modern insanını her yönüyle ifade etmeye çalıştı. Sembolizm akımının başlıca temsilcilerinden biri oldu. Şiir dışında dram, eleştiri, inceleme, makale türlerinde de eserlere imza attı.
Gördüm, onları, gördüm,
Çatlak gözleri vardı
Kenevir sakalları
Geçtiler patikadan.
Çerden çöpten iki kol
Hizmetçi kadınlar en iyi buğday, en iyi sütle
Pazar günleri için ekmek yaparlardı;
Sırılsıklamdılar hamur teknesine damlayan terleriyle,
Boyun eğik, dirsek bükük, dümdüzdü yalnız kürek sapları.
Buğu yükseldi evecen ellerinden, bedenlerinden,
Geniş gövdeleri, sert hareketleri,
Alınlarında faydalı zaferlerin rüyasile,
Nefes nefese işçi kafileleri,
Hafızamda hailevi ve gerçek
Kahramanlık tabloları çizerek,
Dikilip karşısına asırların,
Çocuklar okuldan çıkar şen şatır
Çılgın sürüsünü hatırlatır
Bir şıkırtıdır gider kaldırım kaldırım
Ah siyah nalın! Vah beyaz nalın!
-Gidin piç kuruları şamatayı kesin
altın ve abanoz şehrinde
Kavşakların loş kadını
Neyi beklemek bunca uzun günlerden sonra
Neyi beklemek?
Kara umutların köpekleri havladı bu akşam
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!