Emi Şiiri - Mehmet Özcan

EMİ
Ben adımı yazamazken sayende şair oldum,
Bir nehir misali taşıp taşıp doldum,
Bu karşılıksız aşkından yaprak gibi soldum,
Bitirdin beni yandım kül oldum,
Sende benden bin beter olasın emi.

Bir başka bakardım ben şu garip dünyaya,
Nereden düştüm bu amansız sevdaya,
Hasret kaldım uykulara dalmaya,
Rüyalarım, kabuslarım hep sen oldun,
Sende benden bin beter olasın emi.

Ağlamayı bilmezken gözlerim hep yaş oldu,
Yumuşacık yüreğim sayende bir taş oldu,
Gecemi gündüz ettin gündüzüm gece oldu,
Sabah akşam seninleyim her vaktim hep sen oldun,
Sende benden bin beter olasın emi.

Ben seni geceleri hep köşede beklerim,
Dakikaları saate, günleri aya eklerim,
Ben sensiz yapamam ki bu hayatta teklerim,
Yüreğim, aklım, fikrim hep sen oldun,
Sende benden bin beter olasın emi.

Hayatım hüzün doldu gördükten sonra seni,
Viraneye çevirdi sonsuz hasretin beni,
Unutamam, terk etmeden bu can bu teni,
Dertlerim, kederim, çilem hep sen oldun,
Sende benden bin beter olasın emi.

Taşar oldu kelimeler ağzımdan,
Tel tel dökülüyor name sazımdan,
Eser yoktur şimdi sıcak yazımdan,
Baharım, kışım, hazanım hep sen oldun,
Sende benden bin beter olasın emi.