Emel Kayalı Şiirleri - Şair Emel Kayalı

Düşüyor birer birer
Sana olan hasretim
Her damlasında yağmurun
Yere her değdiğinde
İçimdeki yangınlar sönüyor
Bulutlar örtüyor üstünü yaşadığımız acıların

Ne kadar özlemişim seni
Göz göze geldiğim de anladım
Bir sıcaklık aktı içime
Kollarını boynuma doladığında anladım
İnsan ne kadar açmış sevilmeye
Koşup geldiğin de anladım

SENSİZLİK
Nasıl kıvranıyor bilsen sensizlik
Beynimde
Çıkmak istiyor seninle el ele
Yüreğimin denizlerine
Bir bıçak gibi kesiyor beni

Sen doğan güneş
Ben batan ay
Uzak bir o kadar uzak
Yıldızlar
Sen coşkun akan ırmak
Ben içinde yüzen balık

Ben sende bittim sen bende
Hangimizin içi daha derin
Okyanuslarımız nerede
Yosunlar mı daha yeşil
Ağaçlar mı?

sen benim için ağlaya bilir misin?
yüzümde ki acı tebessümü gördükçe
titreyen ellerimi avuçlarına alıp
ısıtır mısın sıcaklığınla
donup kalan gözyaşlarımı yanağımda
bir kuşa çevire bilir misin

Ayna ayna söyle bana
Sormayacağım korkma
En güzel kim bu dünya da
Şaşırdın mı yoksa
Söyle kim daha şanslı bakalım
Kim hayatın en önünde

ÇOCUKLUĞUMA ÖZLEMLE EMEL’E
Çocuktuk o zaman
Yıldızları toplamak isterdik gökyüzünden
Aya kuyruk takmak
Uzatırsak ellerimizi
Bizim olu sanırdık gökyüzünü

Ben sevdim seni
En çok gülüşünü
Yüzünde yayılışını
Gamzelerine doldurdum biriktirdiklerimi
İçime akıttım gözlerini
Ben seni sevdim

Seni anlatmak
Yağan yağmura
Esen rüzgara
Haykırmak sonsuz okyanuslara
Tüm bildiklerimi unutup
Yeniden öğrenmek evreni