Emel Bağcı Şiirleri - Şair Emel Bağcı

Bir doğduğumuz,
Bir de birlikte doğduğumuz.
Bir bedende iki can gibi.
Ötesi yok.
Sen bende, ben sende.
Adını koymadığımız,

Neden sustun bebek?
Ağlasana.
Hangi düşüncenin dalına kondun yine?
Aç mısın? Susuz musun?
Bel ki sıcacık bir ana yüreğine hasretsin.

Usul usul gidiyorum
Bir sonbahar sabahına.
Gökte güneş,
Mevsim ilkbahar.
Neden? Diye sorma…
Zamansız bir terk ediş

Perde arkasından bakarken yıllara
Nereden bilinecek
Ak düştüğü saçlara.

Uzaklarda,
Duyduğum sesin yankısı bile.
İçimde ama,
Hep yabancı bana.
Ne o birisi,
Ne de ben benim.

Her mutlu bir anda
Yer bırakmalısın acılara.
Bırakmalısın ki
Dünya dönerken,
Bulsun dönenceleri

Hatırlatacak kadar bir anı,
Ağlatacak kadar gözyaşı bırak.
Gidip de Dönmemek var.

Açsak yelkenleri ufka doğru,
Yalnızlık yolunda ilerlesek.
Kükreyen dalgalar bize korku vermese.
Kalbimiz önceki acılarla yine hüzünlenmese.
Bir ıssız adada eğlensek saatlerce.
Dudaklar konuşmasa,

Savruldu duygular
Kimsesizlik, çaresizlik içinde
Kayboldu.
Nedensiz…
Soğumuş bedende kaldı.
Götürdü belki yanında

Usul usul gidiyorum
Bir sonbahar sabahına.
Gökte güneş, mevsim ilkbahar
Neden? Diye sorma...
Zamansız bir terk ediş
Ürkütmesin yüreğini.