Ben yine çocuk olsam anne
Ninni dinleyerek dizlerinde uyusam
Bir masal anlatsan bana
İçinde çocukluğum olsa anne
Uçurtmamı alıp diğer çocuklarla
Ne olur! Bugün fazla gelmeyin üstüme
Yalnız kalmak istiyorum anılar ve gözyaşları ile
Hüzün dolu gözlerle bakmayın yüzüme
Yalnız bırakın beni artık mazide kalan o dost ile
Susun! Yüreğim yanarken para etmez teselli
Gözlerine her baktığımda
Soğuk kış gecesinde terkedilmiş bir çocuk gibi titrerken duygularım
Cehennem ateşinde yanmayı sende tattım
Kozasından yeni kurtulmuş bir kelebek gibi
Hayata tutunmak isterken ellerim
Hal hatır sormadan geçersin
Bir selam bile vermezsin
Kapı komşunu dahi bilmezsin
İnsanlık öldü mü kardeşim?
Yalnız kendin için yaşarsın
Niçin konuşmuyorsun?
Gerçekleri söylemekten neden kaçıyorsun?
Daha dün
Barış, adalet, eşitlik sloganları atan sen değil miydin?
Yoksa
Dün siyah-beyaz bir filmde
Eski İstanbul’da gezindim bir süre
Denizinde yüzermiş insanlar meğer
Yeşile özlem duymazlarmış önceden
Sevgi yetişirmiş eski İstanbul evlerinde
Güller açarmış o evlerin önlerinde
Uzaklaşsam da senden
Hayalin hep yanımda
Severken böyle candan
Kaçsam senden ne fayda
Anılmasa hiç ismin
Mana arama
Havada uçuşan
Milyonlarca boş sözden biri de geç
Boş ver, unut gitsin
Anlamsız
Öylesine bir sözdü zaten
Seni tanıdıktan sonra
Yalnızlık daha bir çekilmez oldu
Bekârlık sultanlıktı
Artık bir zillet oldu
Geceler uykusuz
Günbatımını seyrederken
Yine hüzünleniverdim durup dururken
Anılar ağırlaşıverdi üstümde
Taşıyamadım çöküverdim köşemde
Geçmiş canlanırken gözlerimde
Bir özlem uyandı yüreğimde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!