Vur dedi kadehi masanın tam ortasına
Öyle bir ses çıkmasın ki, kimseler duymasın
Başkalarının açtığı yaralara vur kadehi
Aman ha dikkat, yaralar kanamasın
Bir gün öyle, bir gün böyle koşarken dünya işlerinde
İçimiz geçse de yorgunluktan kış uykusuna dalmayalım
Kader yakalasa da saçlarımdan
Bana pes demek yakışır mı ?
Hem aşka hem de ışığa vurgun yürekleriz biz
Bulutlar çökse üstümüze, koşa koşa aydınlığa çıkarız
Hep birlikte sevgi dolu dünya değil mi özlemimiz
Dünyanın bize sunduğu güzel armağanları kabul eder
Bak şu işe mayamız ayrı, tohum apayrı
Farkındayım çok ayrı dünyalarda var olduk
Yaşadık, bazen öldük, dirildik, kahrolduk
Engel olamadı ki bu kalp çarpıntısına ne bahar ne de kış
Ne virüs ne de hırs
Baktı gözlerimiz, çarptı birbirine, kalbimizle konuştuk.
Vardır bir yolu dedim
Yok, bulamazsın arama boşuna
Bu aşk düştü dipsiz bir kuyuya
Köre göz ,sağıra kulak olmalı
Çare yokken, derman olup yaraları sarmalı
Bir sabah güneşe doğru yürüyen çocuklar gibi aç ve susuz
Aşk bu kara, kapkara dünyada baş kaldırmaktan başka bir şey değildi
Aşk meteliğin yoksa yasak gibiydi, hatta günah
İçinden uçuramadığın bir güvercin
Saltanat bahçesinde büyüyen bir çiçek gibiydi
Aşk, grevde bir işçilik
Arka mahalleden gelen bir çığlık gibi
Hoş geldin Eylül sefalar getirdin
Acıdı canımız çok
Efkarlıyız çevir üzümü şaraba
Bir aşk vardı, adı Amerika soyadı Ankara
Ne hamburger ne adana
Adını sen desene Eylül
Dünya fani, sor kalbine böyle yaşanır mı
Her gün bir yaprak daha azalıyor, sor gözlerine böyle aranır mı
Vardır bir bildiği, bir yolu vardır bir de sebebi
Tesadüfler ondan gelir
İmkansız olanı bile o oldurmadı mı
Taş gibi yürekleri pamuğa
Bir ortasını bulamadın gönül
Sende bir tuhaflık var
Ya gider yıldızlara aşık olursun
Ya da bir okyanusa
Yıldız seni neylesin, okyanus su mu versin
Hadi şimdi kim silecek gözyaşlarını, kim
Birileri uyurken onlar çalıştı
Birileri yan gelip yattı, onlar hep ayaktaydı
Biz ışık dedikçe, onlar karanlık kazanır dediler
Biz iyilik dedikçe onlar kötülere tav oldular
Biz sevgi dedik, onlar nefret
Biz Yaradan dedik, onlar altın dediler.....
Hazan mevsimi geldi
Ömrün kış iken
Üşütür bu sevgisizlik
Buz gibi yürekten kaçar, kimseyi elinde tutamazsın
Kibrine yenik düşmüş, bir türlü sevemeyen kim bilir kaç atanın ecdadısın
Yürek kor olur diye korkma!...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!