Emel Şiiri - Murtaza Ekici

Sen diyerek sevdim toprağı taşı
Sen diye akıyor gözümün yaşı
Sen diye başlıyor her şeyin başı
Güller birer birer soluyor emel

Senin bir gülüşün dünyaya değer
Kendin al canımı yalansam eğer
Sevda yükü boyun bükermiş meğer
Olmaz denilenler oluyor emel

Ellerimden gitti sevdiğim nazım
Bağırsam da kimse duymaz avazım
Kışa dönüşüyor baharım yazım
Her gün bir şeylerim ölüyor emel

Emel sabah yeli seherin eşi
Sevdanın içime doğan güneşi
Sen olmadan sönmez aşkın ateşi
Hasret uykuları bölüyor emel

Bu aşkın sürgünü ne zaman biter
Bir görsen halimi mecnun'dan beter
Dolmadımı cezam bekletme yeter
İçime yalnızlık doluyor emel