Emel Şiiri - Erkan Gerenlik

Seviyorum…
Yanıyorum…
Ölüyorum…
Yapma dedim,
Etme dedim,
Uyanma dedim, içimdekine,
Dinletemedim…
Aşık olursan, bitersin bu kez dedim.
Bittim Emel…
Sana aşık oldum Emel…
Bir kere dokunamadan aşık oldum hem de,
Bir kere sarılamadan aşık oldum,
Gözlerinin içine bakıpta,
Bir kere kendimi görmeden aşık oldum hem de.
Hem de nasıl aşık oldum…
Bir bilsen,
Bir bilsen Emel…
Ölürcesine aşık oldum,
Taparcasına aşık oldum.
Mecnun gibi delirmecesine aşık oldum.
İçtiğim suda seni yudumlarcasına aşık oldum.
Dinlediğim şarkılarda seni duyarcasına aşık oldum.
Yolunda ölürcesine aşık oldum…
Yanıyorum Emel…
Eriyorum Emel…
Ölüyorum Emel…
Gönlündeki ateşlerde yanıyorum Emel...
Sorma ne olur,
Ben ne yaptım diye.
Ateş nasıl yaktığını bilmez ki…
Kimin rüyası anlamadım.
Ben mi senin rüyandayım?
Sen mi benim rüyamdasın?
Eğer rüyanın sahibi sensen,
Ne olur uyanma.
Hiç uyanma Emel…
Uyanırsan eğer, rüyasız kalırım,
Sensiz kalırım,
Yersiz kalırım,
Yetim kalırım Emel…
Gecelerimin ışığı yoktu,
Işığım oldun.
Ne olur verdiğini geri alma,
Beni karanlıkta bırakma Emel…

Seviyorum,
Kıyamet günü gibi seviyorum.
Mahşer yeri gibi seviyorum.
Hiç ölmeyecek gibi seviyorum Emel…
Bebeğin annesini sevmesi gibi,
Masumane seviyorum.
Gözümden bile sakınacak kadar,
Kıskanç seviyorum.
Ölüm gibi,
Gaddar seviyorum Emel…
Bütün hislerimle,
Bütün duygularımla seviyorum Emel…
Garipler gibi seviyorum,
Öksüzler gibi seviyorum
Çok seviyorum Emel…

Aklım ermez gerisine,
Gece gezmelerinden anlamam.
Kıskandırmalı şakalardan hoşlanmam.
Benden başka erkeklerle konuşmana,
En yakın arkadaşın olsa da dayanamam Emel…
Duramam,
Yapamam,
Edemem Emel…
İster delisin de bana,
İster hak ver bana,
İster olmaz, ben öyle şeye gelemem diyerek,
Yol ver bana…

Seviyorum Emel…
Köylü gibi seviyorum.
Eski insanlar gibi seviyorum.
Saf gibi seviyorum.
Böyle seviyorum Emel…
Mecnun gibi,
Ferhat gibi,
Kerem gibi,
Seni gerçek aşıklar gibi seviyorum…

Seni çok seviyorum Emel…