Emekliyor Bir Bebe Şiiri - Adnan Ferit

Emekliyor bir bebe
Afrikanın göbeğinde..
Bir deri bir kemik.
Denilene göre bir parça yemek için,
Yüremeliymiş bir kilometre.
Eğilmiş iki büklüm,
Kuru toprağa düşmek üzere.
Oysa çiçek toplamalıydı eğilince,
Topunu almak için çökmeliydi sadece..

Bir akbaba onu izlemekte.
Ölümü koklamış ya bir kere,
Dünyadaki tüm aşşağılık akbabalar gibi
Masum bebenin eti peşinde.

Hadi ya hadiiii..
Bir resim mi görmeliyiz
Hatırlamak için bazı değerleri,
Caınımızın yanmasımı lazım
Hissetmek için kimilerinin yaşadığı eziyetleri.

Utanan hep biz mi olacağız ve de sonra unutan.
Sonra tekrar utanan,
Tekrar unutan.
Alıştık değilmi alıştık kendimize bile acımaya.

Ben artık utanmak istemiyorum,
Ben artık kendime acımak istemiyorum.

Sizi bilmem ama ben tekrar insan olmaya gidiyorum.
Nereyemi.
Tabiiki onu bıraktığım yere..
Garipsemeyin,
Sadece durup düşünün nerede bıraktığınızı
Nerede unuttuğunuzu,
Ya da nerede yitirdiğinizi.
Ve gidip bulun.
Geçirin üzerinize dar bile gelse,
Giyin insanlığınızı üzerenize..
Giyin ve çıkın insanların içine..
Ben şimdi çıplak hissediyorum kendimi.
Umarım çok gerilere gitmeden bulurumda,
Dolaşmam bu halde insanların arasında
Utanmam daha fazla...