Emeklinin FERYADI!...
Yeri-göğü inletirken FERYADI;
Kalmadı artık onun bir adı,
İNSAN GİBİ YAŞAMAK’tı MURADI,
Yok saydılar, yük saydılar emekliyi!..
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta