Emeklinin Feryadı!. Şiiri - Ekrem Çiçek

Emeklinin FERYADI!...

Yeri-göğü inletirken FERYADI;
Kalmadı artık onun bir adı,
İNSAN GİBİ YAŞAMAK’tı MURADI,
Yok saydılar, yük saydılar emekliyi!..

Dilenci yerine koydular;
Mevcut olanı da soydular,
İliğini-kemiğini oydular,
HİÇ, hiç saydılar emekliyi!..

Faturalara yüzde 50 zam verdiler;
Ölümcül bir gam verdiler,
Virüsten beter, tam verdiler,
ÇIĞLIK çığlığa bak emekli!..

AÇLIK SINIRI’nı geçti bile;
YOKSULLUK ZEHRİ’ni içti bile,
Koronayı çoktan seçti bile,
Bir, BİR NEFES kaldı emekli!..

Garibim belini bükerken;
Göz yaşını dökerken,
ACIMASIZ ciğerini sökerken,
Öldürdüler öldürdüler emekliyi!..

SON YUDUMDA, coşam dedi;
Benimde HAKKIM paşam dedi,
ADİL bir YAŞAM dedi,
Çok, çok gördüler emekliyi!..

KUL HAKKIDIR! Bilin dedi;
Zehir saçıyor, dilin dedi,
Surat asmayın, gülün dedi,
CANEVİNDEN vurdular emekliyi!..

Çiçek derki; verdiğini alacaksın;
Ettiğini-yaptığını bulacaksın,
Sende YAPAYALNIZ kalacaksın,
Düşün, DÜŞÜN dedi emekli!...