Emeklinin İsyanı Şiiri - Abdullah Demirel

Bir dipsiz çukur düştüğüm bu, emeklilik,
Üretsem de yıllarca diplerdeyim, şimdi.
Ezildik, büzüldük, üzüldük yürekten,
Geçinemiyoruz, hayat zorlaştı sanki

Ellerimiz kınalı, emeğimiz uzun
Sırtımızda taşıdık yıllar yılı sevdiklerimizi.
Düşünen kalmadı ne yazık artık bizleri
EMEKLİyoruz, çekemez olduk çileleri.

Bedenlerimiz yorgun, dertli yüreklerimiz,
Gözyaşlarımız kuruyalı yıllar oldu,
Dört yanda isyanımız yankılanıyor,
Bağırıyor, haykırıyoruz, Tükendi sabrımız!

ÖLÜ yatırım deyip yıprattınız bizleri,
Engellerinde sürünmekteyiz yaşamın.
Yıldızlar gibisiniz, eh! Kiminiz dünya lideri
Dert etmeyin, bir ayağımız çukurda, yok olur gideriz.

Güçlüydük bir zamanlar, militandık, dirençli,
Yaşlıyız ne yazık, gücümüz tükendi.
Nerde kaldı saygı, hürmet, İslamiyet,
Yaşamakla günah mı işledik biz şimdi?

Gel ey adalet, duyulsun sesimiz,
Sürünenlerin gözüyle görüver dünyayı,
Anla artık çektiğimiz çileyi ne olur,
Umut ol bize, çaresiz tükenir gideriz!

Sırtımızda yük, cebimizde yokluk var,
Kenetlendik, sıkılsın yumruklar.
Cep delik, cepken delik, pazarlara küskünüz,
Duyun sesimizi duyun isyanlardayız.
Yeter artık ense tıraşı efendiler
Hepimiz İNSAN GİBİ YAŞAMAK İSTİYORUZ.