Her gün aynı tempo der ya iştekiler,
Adam kayırmaca, yorar baştakiler,
Emeklilik düşler benim yaştakiler,
Kurumuş ağaçtır, yoktur mut dalında!
Desem emekliyim yok artık bıktığım
Özgürüm gerçekten stresmiş, ah sıktığım
Bahane bulduğum ne varsa yıktığım
Düşünsene akıp gitti dert salında
Oda ne! Tükendim her şeye karışmaktan,
Meşgale bulup da bıktım alışmaktan
Vakitte geçmez ya boş boş konuşmaktan,
Hayattan kopuş bu, işkence aslında!
Kahvelerde otur otur kopar belim,
Cami yurdum olur aramaz tek dölüm!
Her gezinti ahım, acı söyler dilim...
İter kakarlar, bu dönem faslında!
Acısız bedelsiz ne var şu âlemde?
Her yaşanan sınav, sabır şart elemde!
Her şeyin fıtratı bozulmuş, ilmi de...
Bir nevi ölümdür dünya masalında!
*****
Çalışırken bilmezsin dünya kaç bucak
Emekli ol kahveye tık nefes çabucak
Hanımda sürer evden nereye oturtacak
Şutu yersin ters köşe daha ilk çalımda..........Bülent BAYSAL
Kayıt Tarihi : 9.6.2008 00:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kutluyorum şiiri ve sizi... Nicelerine...
Çalışırken bilmezsin dünya kaç bucak
Emekli ol kahveye tık nefes çabucak
Hanımda sürer evden nereye oturtacak
Şutu yersin ters köşe daha ilk çalımda..........Bülent BAYSAL
Dörtlüğü beğeninize sevindim... Aceleyle klevye hatası yapmışım düzeltilmiş olarak yeniden gönderiyorum...
Sevgiyle...
TÜM YORUMLAR (13)