Emeklilik Şiiri - Gülseren Çobanoğlu

Kimi yirmisinde kimi yirmi beşinde başlar işine
Çalışır didinir beyazlatır saçını
Çoğu gün kuru ekmekle doyurur karnını
Bekler durur emeklilik gününü

Bahçede kuşlar ötüşür
Çoluk çocuk büyür evliliği yaklaşır
Bütün işler emekliliği bekleşir
Emekli olunca terler depreşir

Kimi yirmi kimi yirmi beş yıl çalışır,
Ömür bitmeli olur beller bükülür
Gözler görmez olur dişler dökülür
Emekli olunca dertler depreşir

Baca kenarında kuşlar ötüşür
Soğuk kış günleri eller büzüşür
İnsancıklar banka önünde bekleşir
Emekli olunca dertler depreşir

Matikte para biter memur bekleşilir
Banka açılır içeri dıkışılır
Bankacılar yorgun bitkin emekliliği bekleşir
Emekli olunca dertler depreşir

Aybaşında cüzdanlar dolar
Emekliye kara bir düşünce sarar
Çoğu zaman kasap bakkal havasını alır
Emekli olunca dertler depreşir

Bu gidişle ayın sonu zor gelir
Bakkal kasap hesap kabarır
Hesap ödenemeyince kapılar yüzüne kapanır
Emekli olunca dertler depreşir