Emekli Kardeş Şiiri - Midayet Kara

Otuz yıl çalıştın, aldın kefen parası
Zam bile alamasın, oldun yüz karası
Seni yok sayarlar, yokmu bunun arası
Üvey bir evlat gibisin, emekli kardeş

Yaşam denen şey nedir ki, yok tadı tuzu
Bakan der emekli, her ay kesiyor kuzu
Seçimde gelir oy alır, yalandır sözü
Üvey bir evlat gibisin, emekli kardeş

Zam üstüne zammı yedin, belin doğrulmaz
Hak ettiğin bir para, bütçeden ayrılmaz
Verdiğin emek yok oldu, adın anılmaz
Üvey bir evlat gibisin, emekli kardeş

Her işi üslenerek, yüzdürdün derini
Merhaba deme asla, vermezler elini
Emekli oldun artık, bil kendi yerini
Üvey bir evlat gibisin, emekli kardeş

Zam günü gelince, isteğini sormazlar
Hep hakkını yerler, derdini hiç bilmezler
Geçinemiyorum desen, seni duymazlar
Üvey bir evlat gibisin, emekli kardeş

Kafana vururlar senin, hiç sesin çıkmaz
Seçtiğin vekil nerede, haline bakmaz
Emekliğe verilen zam, bütçeden çıkmaz
Üvey bir evlat gibisin, emekli kardeş

Vekil seçtiğin adamlar, devleti soyar
Verdikleri üç kuruşla, gözünü boyar
Emekliye verilenle, karın mı doyar
Üvey bir evlat gibisin, emekli kardeş

Oy verdin vekile, çektin yokluk çilesi
Onların her zaman, dolu olur filesi
Vekile bal börek, sana felek sillesi
Üvey bir evlat gibisin emekli kardeş

Yat uyu, yukarıya baş kaldırma sakın
Bu gidişle aç kaldın sen, ölümün yakın
Ağlayanın yoktur, yıkılsa evin barkın
Üvey bir evlat gibisin, emekli kardeş
(1294) Ocak 2020