Hayat bu,sana acı çektirenler hep aynı sima,
Yok edemezsin onları sen sen oldukça
İstersin farklı bir kent farklı bir dünya
Oraya gitmek bile senin için fazla maddiyat
Susmayı bizim gibilere öğreten kimdi acep?
Biliyorum kaderle ters orantı gülümsemen
Hayat sana vurdukça tekmeyi güldün yüzüne,
İçinden dedin ki keşke bu mevzu bitsede rahat uyku çeksem
Rahatsız uykular sonucu yıllar geçer bizim gibiler,
Emekli kahvehanesinde ölümü bekler
Ölüm gelmez,ölüm bekler,ölüm sen mutluluğu bulduğunda yanında biter
Bu tanrıya değil sizin gibilere isyanım
Kayıt Tarihi : 1.11.2014 22:27:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gürkan Doğan](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/11/01/emekli-kahvesi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!