Emekli Şiiri - Cuma Ali Çetin

Gökte bulut yoktu çağlarken seller...
Kupkuru derede akar emekli.
Devlet bizi üvey evlat mı beller ?
Niye mahzun, garip bakar emekli.

Üç kuruşu cebe koy demeyin haaa !
Al bununla ye, iç doy demeyin haa !
Seçim günü bize oy demeyin haaa...
Mührü ters tarafa çakar emekli.

Hem yazık VALLAHİ hemi de günah...
İflah etmez sizi inanın bu ah.
Fırsat düşer bir gün çeker isek şah...
Silkinir ayağa kakar emekli.

Yönetenin gözü hep fıldır fıldır...
Sana düşen bu der istersen çıldır.
Adam emek vermiş otuz kırk yıldır...
Olmalı değil mi makar emekli. ?

Vatandaş ayırmak ne büyük hata...
Böylesi bir sistem temelden bata.
Benzettiler bizi topal bir ata...
Sanırlar hep susan sakar emekli.

İktidar düşünce farklı bir aşka...
Kimse yok sanıyor memurdan başka.
Vatan sevgisinde değiliz laşka...
Başına ay yıldız takar emekli.

Olacakken başta taç be kardeşim...
Ülkede emekli aç be kardeşim.
Memurla bize de saç be kardeşim...
Olacak o zaman vakar emekli.

Cumali sözlerin reise gitse...
Keşke emeklinin derdi de bitse.
Görmezden gelenler hangi yiğitse...
İntizarla sizi yakar emekli.