Emekli Şiiri - Osman Gülden Osmangazi

Yıllarca çalışıp emek ekmektir dedi.
Ömrünün en güzel zamanını verdi.
Yeter yoruldum deyip emekli oldu.
Beyler bakın şu emeklimizin haline.

Onların alın teriyle keyif sürdünüz.
Çalışana üç verip ona bir verdiniz.
Yeter bununla idare et dersiniz.
Beyler bakın şu emeklimizin haline.

Kimi bankamatik kuyruğunda ölür.
Kimi kendini ekmek kuyruğunda bulur.
Kimi dermansız yolda defalarca solur.
Beyler bakın şu emeklimizin haline.

Maaşını alır birinde kalmaz beşine.
Yetişmedi diyemez ki yaşlı eşine.
Yıllarca hizmet etmiş boşu boşuna.
Beyler bakın şu emeklimizin haline.

Bakkala yazdıracak yüzü kalmadı.
Daha geçen ayın borcunu vermedi.
Dil döktü yalvardı yine de olmadı.
Beyler bakın şu emeklimizin haline

Edep kalmamış emekliye hor bakar.
Saygı kalmamış moruk lakabını takar.
Aşağılar küçük görür birde atar tutar.
Beyler bakın şu emeklimizin haline.

Saygı duyun onlar sizin atalarınız.
Sanmayın ki siz hep genç kalırsınız.
Gün gelir onların yerini siz alırsınız.
Beyler bakın şu emeklimizin haline.

Osmangazi böyle gelmiş böyle gider.
Ne emekçi ne emeklinin çilesi biter.
Bir gün olur emeklinin de duası tutar.
Dua edin tüm emeklilerimizin haline.