Emekli Şiiri - Abdullah Oral

EMEKLİ

İlkel toplumlardan uygar topluma
Sömürü çarkında kalmış emekli
Böyledir gör anla kapitalist düzen
Susma gayrı sesin haykır emekli

Sıka sıka bitti delikli kemer
Bak torun açlıktan parmağı emer
Babadan oğla geçmesin semer
Bu zinciri gayrı sen kır emekli

Yirmi beş yıl daim hakkın yenilmiş
Sıkılmış ta posan suyun alınmış
Gelecek umutsuz gençlik çalınmış
Susma gayrı sesin haykır emekli

Nikah şahidiniz Bağ kur SSK
Emekli sandığı verir nafaka
Her gün emekliye yaparlar şaka
Bu zinciri gayrı sen kır emekli

Boynunu eymişsin zorbaya zora
Aç susuz geceyi ekmişsin dara
Nasıl kapanır bu kanayan yara
Susma gayrı sesin haykır emekli

Çalındıkça çorban torbanda unun
Kölesi olmuşsun suskunluğunun
Şimdi bedel öder torunun oğlun
Bu zinciri gayrı sen kır emekli

Yaşarken ölümü kabulün neden
Görse utanırdı rahmetli deden
Yiğitlik erdemlik beklerdi senden
Susma gayrı sesi haykır emekli

Gayrı dur diyelim böyle gidişe
Seni darda koyan duysun endişe
Şükredip te durma hayale düşe
Bu zinciri gayrı sen kır emekli

Yaşlandım diyerek öyle kıvırma
Koskoca bir ömrü boşa çevirme
Kahve köşelerimde paslanıp durma
Susma gayrı sesin haykır emekli

Vurgun i yurdunda yaşanmaz tutsak
Bu nasıl iş sana ellerin yasak
Titrer dağlar taşlar sokağa çıksak
Bu zinciri gayrı sen kır emekli.