Emekli Şiiri - Abbas Paksoy

Kararmış dünyam, aydınlık içinde.
Bütün ışık’larım, söndü içimde.
Hiçbir kaygım, tasam yoktur, geçimde.
Emekliyim amma, emekliyorum.

Emekliyim, bir iş’im yoktur benim.
Belli olmuyorum, solum, sağım yönüm.
Cebime göre, görünüyor önüm.
Emekliyim amma, emekliyorum.

Onca hizmetler ettim, vatan’ıma.
Zaman geldi, tak dedi şu can’ıma.
Şimdi, para yaklaşıyor yanıma.
Emekliyim amma, emekliyorum.

Gençliğimi, çalışmakla harcadım.
Emekli olmaktı, benim de, yâdım.
Seyis değilim, lakin oldum hadım.
Emekliyim amma, emekliyorum.

Karı’nın dırdırı, daha da arttı.
Para’ma göre, değerimi tarttı.
San kine, her günüm, boran’lı mart’tı.
Emekliyim amma, emekliyorum.

Emekli adam’a, çok para gerek.
Gönülden sever, kadındaki yürek.
Tepsi’de yapılır, bol yağlı börek.
Emekliyim amma, emekliyorum.

Paksoy'um oynuyor, her gün film’i.
Hele gelinde, seyredin halimi.
Nasıl olurmuş, kadın’ın zalim’i.
Emekliyim amma, emekliyorum.