Emekli Şiiri - Turan Kayıkçı

Olursan hayattan sende emekli
Toplar tası tarağı gidersin bir gün
Azalır günbegün aşında kaşık
Unutmuş elinde cebin emekli

Oturduğun yer kiralık konak
Yorgan döşek kırmızı fişek
Pişer yüreğinde yekpare ekmek
Gözlerine yağmur eker emekli

Terekende kartvizit boyvermiş
At avrat ev eşik ipotek
Omasında romatizma ay çiçek
Pergeli yolda çarpık emekli

Anmaz artık dost bildikler adını
Kaçırmıştır çalışmanın tadını
İndirmişler duvardaki resmini
Kahve fincanında duman altı emekli

Yalnızlıktır onun en kutsal evi
Yazgısı ezelden anılmış belli
Düşkünler yurdu ol bakımevi
Orman iken çöle dömüş emekli

Kayıkçı'm sözü öze dokundu
Bekler dört gözle ah gecekondu
Götürürsün öteye beyaz bir montu
Mezartaşı tahtakondu emekli