Emekçinin Şiiri Şiiri - Ahmet Kemal

Emekçinin Şiiri

Yıl 1990
Bir gece yarısı
Aylardan nisan mı mayıs mı bilmem
Bilmem hangi zamandı
Zamansız bir zaman
Zifiri duman
Etraf serapa sis
Göz gözü görmüyor
Ayak bastığı yeri
Toprak batıyor saça
Ve bilmem kimin canı
Bilmem kimin elinde
Kaça alınır
Satılır kaça

İşte böyle bir mahşer
Sabah erken
Eve dönerken
Pürtelâş ayrılıp
Koş babam koş
Mahşere kadar
Çalış babam çalış
Akşama kadar
Sanki gidilecek yol var
Ta şama kadar
Anandan içtiğin süt
Burnundan gelene kadar
Yediğin yemek içtiği su
Zehir olur
Ah bu makine sesleri
Tangır tangır tıngır
trak tak tak
takırrrrrt
ve sonra kalın enseli
Suratı asık
Kolları basık
Havuç burunlu
Nemrut dudaklı
Adamam
Şey yani şu bizim patron
Adam demeye bin şahit ister
Matbaacı şu meşhur babıalide
Adı hacıya çıkmış bir nadide(I)
İken
Bir dakika dur durak yok
Biz böyle hürriyetten mahrum

Mahkûmuz esarete
Gün 24 saat
Çalış babam çalış
Havasız susuz güneşsiz
Yaşamaya
Ve bir it gibi
Bir çöplükte
Kör bir kloşunla serilip yere
Ölmeye alışmışken
O mahut m patron
Bakışı bir kara
Zavallı maskara
İken
Onu biz
İnce ve zayıf
Kaburga kemiklerimiz
Ve daha nice zırt pırtlarımızla
Yedir mil içir mil palazlandırmışız
Ve emsalsiz gayret ve bindir mihnet içinde
O bizi gün 24 saat 48 olsa
48 ini birden kendisine vermemizi
Yoksa acından gebermemizi ister
İster ha
Mal onun değil mi?
Mülk onun
Can onun
Can dediğe de nem, r ki
Topu kaça alınır
Satılır kaça
Ne Gogol okur
Ne ölü canları bilir
Ona ölü canlar değil
Kanlı canlı insanlar gerek
Her biri taşı sıksa
Suyunu çıkaracak civanlar gerek
O hepsini beş kuruşa satın almış
Ciğerleri beş para etmez bir adam olarak
Ve de eski bir limon gibi
Ortasından ikiye kesip
Suyunu sıkmış
Posasını da fırlatıp atmıştır