Koskocaman ak bahçe de,
Pamuk toplayan kızın yorgun düşen gölgesi.
Al yanaklı Ayşe’nin
Ali görmesin diye koynuna sakladığı
Tırnakların çilesi.
Çay toplayan Fadime! Yeşil hayaller kurar,
Temel’le horon teper. Hayalinin zirvesi.
Pamuk toplayan o kız
Yan bahçede çalışan Mustafa’dan utanır
Ondandır yanağının pembe beyaz gölgesi.
Ne çok ana babanın yanında onlar vardır,
Ne zaman onlar için bir mutlu gerçek vardır?
Kim bilir kaç yorguna o emekler devadır,
Kim bilir onlar için hangi şeyler revadır,
Nasıl yok sayılır ki emekçinin çilesi?
Kayıt Tarihi : 8.2.2007 01:05:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nurcan Göksel](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/02/08/emekciler.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!