Emekçi Şiiri - Özdemir Burun

Sen çok cahil bir emekçisin,
Yokluğu da hiç tanır mısın?
Şehirde doğup büyümüşsün,
Köylüyü de hiç tanır mısın?

Köyde o yağlı çarıklarla,
Çamurda hep çift sürenleri,
Tek öküze eş olanları,
Emekçi, sen hiç tanır mısın?

Her gün tarlaya gidenleri,
Sıcakta ekin biçenleri,
Deste, deste toplayanları,
Emekçi, sen hiç tanır mısın?

Çamurla harman yağlayanı,
Harmanda döğen sürenleri,
Tozda makine çekenleri,
Emekçi, sen hiç tanır mısın?

Ekmek pişiren anaları,
Aş için kavga edenleri,
Akşam aç yatan bacıları,
Emekçi, sen hiç tanır mısın?

Köyde yalın ayaklarıyla,
Çakıl dikenli hozanlarda,
Elleriyle ot yolanları,
Emekçi, sen hiç tanır mısın?

O yarık, yarık elleriyle,
Dağda çalı toplayanları,
Sırtlayıp da getirenleri,
Emekçi, sen hiç tanır mısın?

Ocak başına toplananı,
Mum ışığında oturanı,
Çulun üstünde yatanları,
Emekçi, sen hiç tanır mısın?

Anlatayım sana onları,
Bu vatanın öz evlatları,
İşte bu faşist yuvaları
Sen onları, hiç tanır mısın?

Tersinedir dünyanın işi,
Onlar ki saf, zavallı köylü,
Sen ise gerçek kızıl faşist,
Sen ki seni, hiç tanır mısın?
14.04.978