Film şeridi tükenir malzeme
Hayata sıkı sarılarak geçmiş
ömrün altın çağı
Sonbaharı estirir rüzgar
Yaş kemale ermiş, saçlar ağarmış
Gözler fersiz, kulak tutuk
Onun için çalar ziller
Uzun teneffüslerin yorgun yolcusu
Yuvada uçacak kuş yoktur artık
Ceviz içidir torun, en büyük sevi
Kazanılan hakkı hakkıyla böler
Hasılat kaygısı bitmiş filminin
oyuncusu ve yönetmenidir
hem de senaristi
Saatle işi biter
Hasta olur rapor derdi yok
Amir yok, emir yok
Yaşama yeniden güler
Hem film kopmamış daha
“var olmak yararlı olmaktır”
işe yaramalı insan der
tutunur ince dallara
Nakşeder birikimleri
Çalan zillerle renklenir yaşamı
Arada ruh ve beden tekler
Yaşama sarılmak istese de,
artık
Mükemmelleştirdiği yetenek
Boş vermek…
Hiç bir şey yokken ne vardı?
Kamera stop!
Sevgisi tükendiğinde canlıya
Gerçekten emeklisi olur
yaşamın
Ziller uğurlamak için çalar bu kez
Girer çiçekleneceği toprağa
Kayıt Tarihi : 25.10.2011 13:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yaşamın emeklilik hali, ruhu konuşturur böyle.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!