Emek Veren Kazanır Şiiri - Gül Atar

Karşımda ağlamasın kimse.
Ben dayanamam.
Sahte bile olsa gözlerden süzülene.
Dayanamam duygularımın katili olan,
O şehir eşkıyası serseriye bile.
Cesaret edemem kimsenin,
Bana yaptığı kötülüğe karşı,
Kötülükle cevap vermeye.
Ağlarım içten içe…
Bir zamanlar sevdiğim o adamın, karşıma geçip
Affet beni demesine, sevmesem de eskisi gibi.
Sızlar içim ürperir aklıma gelince o eski günler.
Dokunduğu elleri elime,
O yalan gözleri gözüme değince.
Dayanamaz ki çocuk kalbim.
Kimseyi yok etmeye.
Harabeye dönmüş kalbim, yükselişe geçer.
Aklımdan Müslüm babanın şarkısı geçer;
Kaç kadeh kırılır viran gönlümde
Yapamam ki benim o bir tanecik sevgilime.
Beni uzaklardan bile seven,
Her gün eve girer girmez geldin mi diye arayan,
Kapıdan çıkar çıkmaz dikkat et sevgilim diyen;
Her zaman beni bütün kaprislerime karşılık,
Delice seven o adamı,
Şimdi bir serseriye nasıl satayım ki…