''Emek Verdiklerin Birgün Seni Harcadığı ...

Dostlarla boza içmenin keyfini yaşamıştık Vefa'da
Vefayı o yüzden mi unutamamıştık
Sanmam....
Öyle görmüştük biz büyüklerimizden....
Bir zamanlar insana insan gibi değer verilirdi
Öyle hiç uğruna satılmazdı haraç mezat sevgiler....
Bizim için her şeyden önemliydi çünkü
Bilirdik sevginin emek,
Emeğin de sevgi olduğunu....
Güven sağlamak, sevgiyle eşdeğerdi....
Sadakati, saygıyı, sevgiyi, hoşgörüyü kazımıştık benliğimize....
Paradan puldan önemliydi insan sevgisi
Şimdilerde ise paraya pula tapılıyor
Değerlerlerimiz, emeklerimiz kapı önüne atılıyor...
İkili ilişkilerin sahiden cılkı çıkmış....
Menfaat girince işin içine, manevi değerler yıkılmış...
Yalan riya diz boyu, insanlar maskelerden sıkılmış
Ciğeri beş para etmeyen insanlar sosyal medya sayesinde, klavye delikanlısı olup, evlere tıkılmış
İnsanlar güvenlerini kaybedip, birbirinden sıkılmış....
Bu yüzden ne inançlar, ne yuvalar yıkılmış....
Canlar telef olup, birbirinden bıkılmış
Oysa ne çok güvenip, ne çok sevmiştik...
Ne zor kazanmış, ne çok emek vermiştik....
Dişimizi tırnağımıza takıp, gonca güller dermiştik
Kucağımızda büyütüp bu günlere gelmiştik
Bağrımıza basıp, canımızı vermiştik....
Dostlarla boza içmenin keyfini yaşamıştık Vefa'da
Vefayı o yüzden mi sevmiştik
Sanmam....
Biz her şeye rağmen sevgiyi emek,
Emeği sevgi bilmiştik!
insanları olduğu gibi sevmiştik.......