Emek ve Yürek Şiiri - Ahmet Emin Fidan

Bir sevda, bir tutku, bir adayış, bir tavlayıştır EMEK!
Üretmek, sorgusuzca, sebepsizce direnerek
çileli bir yolculuğa çıkar bir YÜREK!
* * * * *
Durmadan, dinlenmeden,
gücünü kendinden görerek ve didinerekten,
Öbek öbek serilir sözcükler satırlara,
özden koparak ve bilenerekten,
Bir buhur tütsüsü yanar ciğerde, çevresini meczederek,
Bir köz damlar özden, yüreklere iz ederekten,
* * * * *
Bir sevda, bir tutku, bir adayış, bir tavlayıştır EMEK!
Üretmek, sorgusuzca, sebepsizce direnerek çileli bir yolculuğa çıkar bir YÜREK!
* * * * *
Bir nağme akar özden, portelerden süzülüp,
sazın perdesine yerleşerekten,
Bir beste yerleşir dillere,
yürekten yüreğe büyüyerekten,
Bir sevgi yayılır etrafa,
kötülüğe dair ne varsa eriterekten.
* * * * *
Bir sevda, bir tutku, bir adayış, bir tavlayıştır EMEK!
Üretmek, sorgusuzca, sebepsizce direnerek çileli bir yolculuğa çıkar bir YÜREK!
* * * * *
Bir aşk, bir meşk, serilir nağmelere,
söz ve saz sızlanarak çıkar derinlerden süzülerekten
Yayılır etrafa güzellikler, derûnî fasıllar ve yüzlere gülümsemeyi yerleştirerekten.
Dil, dîle saplanır, öz közü yakar cayır cayır ve tütmeyerekten,
Gün güle gebe, gül güne armağan edilerekten,
Bir SÖZ, bir SAZ, gönüldaşlara İZ ederekten,
Bir emek bir yürek, bir emek BİN yürek,
Şair ey dür derviş baba, özüm haktandır diyerek,
Bilerek ve bilinerekten
Bir yaprak daha düşer bu gün ömürden,
Ama yarınları gülümseterekten.