Emek İşçileri Şiiri - İlhan Koruyucu

İskele kurulmuş demin
Dipten tepeye değin
Çapraşık duruşuyla yerden
Hava sıcak mı sıcak
Üstünde en uçtaki üç işçi
Boya yapıyorlar dıştan duvardan duvara
Birinin elinde boya fırçası pantolonlarıysa eski
Diğerinin rahlenin üstündeki kovasında rulosu
İnsanı geldiğine bin pişman edermiş dünyaya
Ne belinde ip var, ne de koruma, yaşamak bedava
Gelişigüzel bağlanmışlar bak hayata pamuk ipliğiyle
Vuruyorlar fırçayı, ruloyu duvardan duvara bayağı
Birinin şapkası başında diğerlerinin tepesinde güneş
Öte yandan koyu kahve kıvamında alelacele sohbetleri
Yanlarında gökyüzünü selamlayarak uçan kuşun kanadı pervane

Sokaktaki seslerse birbirine karışmış makine, insan, köpek havlamalarında
Diğer rahlenin üstündeki insan yerden fersah fersah yükseklerde
Konuşuyor yürekler işliyor bilekler durmadan
Duvara resmini yapan sanatçı edasıyla
Sür babam sür gri tonlamalar
Emeğe katılan tonlamalardaki o gülüşler
Durmadan çalışıyorlar emeğin alın terinden
Tırtıllı yüzeyin sıra dışı yalpalamalarını kapatıyor
Saat bilmem kaçı vuruyor kadranında esmerleşmiş yüzlerin gölgesinde
Sanki benim de başım dönüyor sanırken en derinden
Tek dertleri eve helalinden ekmek götürebilme hevesleri
Ne olurdu can da çok tatlıdır, biraz daha güvenlik önlemi alsaydınız
Emek işçileri çalışıyor durmadan bak hayatlarını da umursamadan...