Emek Ekmek Savaş Şiiri - Fatih Gündüz

Emek, ekmek, savaş…
Bu dünyada en büyük üç sözcük,
İçinde sesini duydum ben,
Ve eklenmiş her harfi bir umutla,
Her birini taşırken omuzlarında.

Emek, diyorum, sabırla yoğrulmuş,
Toprağa, taşa, tenlere kazınan.
Herkesin gülümsediği bir sabah var,
Gün doğmadan önce, yorgun ellerde,
İleriye doğru bir adım.

Ekmek, diyorum, hep aynı!
Bir parça huzur, bir dilim barış,
Her sofrada ekmek olsun,
Biraz daha büyüsün umutlar,
Bir dilim ekmek kadar…

Ve savaş!
Savaş, diyorum, susmasın dilimde!
O suskunluk büyütür acıyı,
Savaş dediğin, kahrını çekerken
Yaralı kalbim, kalbi dostumun,
Her adımda, her nefeste…

Emek, ekmek, savaş!
Bir birinden kopmayan üç kök,
Toprağın bağrında birleşti,
Ve bir dünya kurdu şair,
Savaşmadan, ama yaşasın ekmek!
Ve emek…