Emeğin Öyküsü Şiiri - Ramazan Kocapinar

Emeğin Öyküsü

Adım işçi Ezilenim, Ödeyenim, Yani Ben Emeğim
Avanta Katakuleyi Beceremedim, Nerden Bileyim
Sabah Akşam Rızıktır derdim, Halbuki Mal Değilim
Dükkan Tezgâhta Dolaştırın, Pazarlarda Satın Beni

işçiyim Sessizliklerde Gizlenmiş, Olanca Sükûtum
isyanmı Edelim Ne Yapalım, Niçin Niye Mahkumum
Ben Hak Helâle vurulmuşum, çiğnensede Gururum
Yalanla iftiralara Bulaştırın, Darağacına Asın Beni

Ganimet Sanıp Durdun, Hep Üstüme Gelip Kükredin
Sen Nice Keyif Sürdün, Tüm Hesabları Ben Ödedim
Kuru Ekmek Katıklarım, Börekle Baklavayı Özledim
Fasit Fesatı Horlaştırın, Köhneye Ücralara Atın Beni

Benim Adım Emek, Anlayın Ne Olur, Yani Nimet Demek
Dünyada Kaale Alınmadık, Artık Ahirete Kaldı Ödenek
Varıp Hüküm Sürsün Bağırıp Böğürsün,Sürüyle Dönek
Günden Güne Zorlaştırın, Issız Bir Mezara Kakın Beni

Bir Sevda Tutkusu Denen, Kavursada Şu Yüreğimi
Her Hasretin Bir Vuslatı Vardır, Söyle Öyle Değilmi
Avuntular içinde Tüketirken, Umut Yüklü Günlerimi
Ateşten Alevlere Korlaştırın, is Dumanda Yakın Beni

Diktir Duruşum Eğilmem, Yaşama Hakkım Olmasada
Örneğim Çok Zonguldak Soma, Balıkesirle Bursada
Rab Yanımda Dualarımda, Kimisi Çok Tuzak Kursada
O Rahmanı Rahime Ulaştırın, Destanlara Yazın Beni

BENiM ADIM EMEK!
EKMEĞiN HAZINI HELÂ
LiN HASINI EN iYi BEN BiLiRiM
ŞAYET KADERDE ECEL YOKSA YAKINDA YiNE GELiRiM

________ 21 Mayıs 2014 Çarşamba 14: 51 ________
_______ Kuzey Ren Westfalya__ ALMANYA _______
___________ RAMAZAN KOCAPINAR____________