Emar Şiiri - Niğmetullah Uçar

EMAR

Belimin ağrısı ayağa indi
Yürürken çekiyor basamıyordum
Doktora gitmeye gönlüm direndi
Normal işlerimi yapamıyordum

Dayanamayınca gittim doktora
Sinirlerde ne var görmek istedi
Derman bulun dedim bu acılara
Emar çektir gel de bakalım dedi

Emar çektirmeye karar verince
Emar merkezinden randevu aldım
Salonda oturup sıram gelince
Alt kata inerek odaya daldım

Üstünde ne varsa çıkar dediler
Beyaz gömlek giydim kefen misali
Tabutluğa benzer yer gösterdiler
Ölüye benziyor yatanın hali

Gözümü kapatıp sırtüstü yattım
Sürgüyü ittiler girdim içeri
Bir ara merakla etrafa baktım
Sevmedim içimi sıkan bu yeri

Sağım solum üstüm altım kapalı
Kendimi mezarda yatıyor sandım
Fayda vermiyordu dünyanın malı
Yaşamı düşündüm ölümü andım

Makine çalıştı kendi kendine
Tik tak saat gibi ses geliyordu
Radyasyon değince bütün bedene
Kemik yapısını resmediyordu

Arada öterek sesler yükselir
Ürperti veriyor yatan hastaya
O anda belki de radyasyon gelir
Resimler alınır tam hafızaya

Ben bu sesler ile sessiz kalırken
Dünyayı düşünüp kendime geldim
Ölüm hatırlayıp çok ders alırken
Hevesi neşeyi kalbimden sildim

Yaşarken ölümü görmek isteyen
Emar çektirilen yerlere girsin
Orada mezarı hissedemeyen
Dünyada güzelce günler geçirsin

Niğmetullah UÇAR
Antalya
16.12.2008