Emanetti Nefret Bana

Bedenime can üfleyen adini tarif edemedigimdir
Susup da kaldigim zamanlardan kalmadir hasretim
Kinimden kalmadir öfkem gayri ferman dinlemem
Belki tasiyorsam bu günlerde sabrim kalmayisindandir

Rüzgarin sacina bagladigim umutlarim
Hangi agacin dallarinda kaldi bilemedim
Belki bir tohum olup,gölgesine hasret kaldigi
Cennet meyvesinin agaci olmus,baharini bekler

Hangi günlerimin ahi yokki sensiz kaldigim
Gpnlerin yüzünden kimlere bas kaldirmadim
Belki cöölerin her zerresine adini sordum
Ve sonsuzluga acilan kapida da olsa gene sordum

Gözlerindeki bakisa heyacan katan kim senin
Senin saclarina kim üfledide rüzgari senlendirdi
Ben bu yol ayrimina gelmissem agitlarla gelmisimdir
O günlerden geriye kalan kinimin öfkesidir
Ve bana can üfleyen emanet etti nefreti bana…