Onu hep benim sandım
Tozdan, topraktan sakındım
Ufacık bir dikenden bile kaçındım
Kendisini çok beğenip gururlandım
Ama bir gün onu kara toprağa bıraktım
Böceklerin aç kurtlar gibi saldırısına baka kaldım
Bir ömür boyu beni taşımış vucudumu koruyamadım
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta