Emanetin Şiiri - İzzettin Akyapı

Emanetini merak etme birtanem

Koynumda onunla uyudum yine bugün

Sevgimle üşümesine izin vermedim

Sarıldım sıkı sıkı kimseye göstermedim

Okşadım onu usul usul incitmedim

Yabancı hissetmedi emanetin

Damarlarımda dolaşıp durdu

Hücrelerime sevgi fısıldadı besledi açlığını

Kalbimle ritim tutup dans etti

Sevinçle yüzdü öylece beynimin denizinde

Kavga ettiği mantığımla barıştı

Hafifledim içlendim kaybolan yıllarıma

Ama olsun geç değil ki

Sevinç gözyaşı yağmurlarında ıslanmama

Lacivert gecenin koridorlarında seninle dolaşmama

Yakamozlara yelken açmama

Güneşi gömerken mavilere kaybolduğum ışıltına

Soğuk pınara ayaklarımı koyup çırpmama

Dalgalarla kavga edip ismini yazmama

Emanet bıraktığın kalbine

Seni seviyorum diye haykırmama