Emanetin Nöbetindeyim Şiiri - Önder Karaçay

Atalarım canlarını vererek bir emanet vermişlerdi bana,
O gün bugündür o emanetin nöbetini yüreğimde tutarım,
7/24 nöbeti sadece kendime yazdım, kimseye güvenim kalmadı,
Beni temsil edenlere nöbet yazdım sahip çıkmadılar.

Ekmek parasına çalıştığım kurumun sahiplerine inandım,
Onların da gözünü para hırsı bürüdü, vatanı geçin,
Benim üç kuruş hakkım olan çocuklarımın ekmeğine bile el uzattılar,
Yüreğim geniş bir meydan olmasına rağmen sığmadı o duygular,
Şimdi o duyguları diğer benim gibi yüreklere taşımak için yazarım.

Tarih de bir gün beni yazacak, emanetine sahip çıkmak için,
Yüreğinde beklemek için 7/24 kendisine nöbet yazdığımı,
Bu topraklar böyledir işte, zor zamanlarda ya Kürşat,
Ya Fatih, ya Mustafa Kemal çıkarır, bu asil toprağa,
Yakışmayanların ayaklarını basmalarına izin vermez,
Görevini mutlaka birine bir sırla verir.

Bakıyorum etrafıma nöbet tutarken,
Kendisine nöbet yazılmasını isteyenler çoğalıyor,
Üstüme geliyorlar bir engin denizin gönül duygusu gibi,
Biz de senin gibi dipte toprağa yakındık, dalgaya döndük diyorlar.

Nöbeti vermem diyorum, çok güvendim, ihanete uğradım,
Olmaz diyorlar biz de istiyoruz, bu emanetin biz de sahibiyiz,
Biz ihanet edenler gibi değiliz.
Gelin o zaman hepimize birlikte ilelebet yüreğinizde nöbete,
Yüreğinde bu nöbeti tutmayanı da tarihe yazıyorum.

Önder Karaçay