Emanetin Başucumda Şiiri - Alper Akdeniz

bir adam öl(dürül) dü
üzerinde parmak izimiz
gök, çığlığında yarıldı
kabullendik...

salıncaklı bir otobüsün
camından seyrediyorum
mavi, sarı kentleri
çocuksuz parkları ağlaşıyor.

ayaza inat tutsaklığım
kurşunlar bedenime yürürken
betonlara sıkışıyor filizler
ölüm isyanlarda...

yaslanmışım boz kayalara
ağaca hasret
insana küskün
kuşlarım uyumaya gitti....

dosta düşmana haber salın
kurak nehirler yeşillensin
sancılı bir doğum yapmaktayım
özgürlük, kasıklarımı yırtıyor
emanetin baş ucumda...