Emanetin Şiiri - Bekir Yüzer

Koklamaya bile kıyamadığım
Küçücük,günahsız,pamuk tenlim
Yitirdiğim en değerli varlığın isteği
Geldin demek nihayet

Sevgiye,mutluluğa,huzura aç giden annem
Gönderdin demek emanetini
Saf gülüşlerinde bile hüzün dolu sanki bebeğimin
Ağladığında seni arıyor sanki o minicik elleri

Sen gittinya hani apansız
Kırk gün olmuş can çekişmelerim
Bıraktınya beni bir başıma
Kırk gün olmuş yetim kalmalarım

Alışamadım be annem
Yokluğuna
Kulağım hala kirişte
Sanki her an beni arıyacakmışsın gibi
İlaç saatin hala çalıyor telefonunda
İptal edemiyorum
Her gün beşbuçukta yokluğunu çalıyor

Keşke görseydin dünya gözüyle bebeğimi
O mis kokundan mahrum büyütmeseydim
İlk ezanı sen okusaydın o güzel sesinle kızıma
Bir gün seni sorarsa bana
Nasıl derim bıraktı gitti bizi
Hem kendini hem bizi sonsuzluğun boşluğuna atmazsan
Olmazmıydı be annem
Gitmezsen kıyametmi kopardı.....