Emanetimin Bağrı Yük Olmaz

'sen bu satırları okurken ben çok uzaklarda olacağım 'diyen bütün ucu yakılmış mektuplara inat ' sen bu satırları okurken ben yanında olacağım '

Sanma ki unuttum
Ne kadar zaman olduki senden söz etmeyeli
Gözlerinin arasındaki mesafe kadar işte
Sonbahar mı yansır gözlerinden ilkbahar mı
Bahse girmeli

Hadi çık gel
Gel seninle bir oyun oynayalım
Derin basalım sulara
Hangimizin ayak izi kalırsa o kazansın

Toprağına elmaları düşerken ağacımızın
Yasaklarımız filizlenir
Biz gibi boy verir sonumuz
Bizki ne de biziz ama
Kalemlerle yarışırken yorulmazcasına
Beyaz sayfalarda saklanmayı yeğlemişiz
Söyle
Şimdi sobelemek kimin harcına
Bizki sobelenmekten korkusuz

Son menzilde de necat yok bu haykırış sessizliği nihayetsizliğin
Bir ömür gün bir ömür gece kanlı düğünüm hasretin

Erteliyoruz erteleniyoruz
Unutmadın unutmadım da
İkrarı hıyanete terk yok
Mizan bizden yana

Bir güz akşamından fısıldıyorum kulaklarına
Nefesim ensende soluklanır
Gün batımlarım kulaçsız boğulur sularda
Gecelerimde nem kalır

Neyse ne
Fırtına arttı
Şakaklarımı yakıyor tipi
Gözlerim kalmasın arkada
Saçlarına emanet ettim rüzgarları