Emanetçi Şiiri - Cihat Şahin

Kimse mülkün halıkı?
Odur elbet maliki!
Sen temellük edersen?
Yapar narın saliki!

Üryan geldin dünyaya,
Arabasız ve yaya!
“Malım, mülküm” der iken,
Etmiyorsun hiç hayâ!

Vermiş biri uhdene,
Kalacaksa kaç sene?
Kimse alıp gitmedi,
Buyur birde sen dene!

Varlık, yokluk; imtihan!
Sınav yeri şu cihan.
Yurt değil ki bu dünya;
Yol üstünde fani han!

Vücut bile emanet!
Etme sakın ihanet!
Hesap sorar sahibi,
Buna böyle iman et!

Yaratmadın onu sen!
Yok, icatta bir hissen!
Sokakta da bulmadın,
“Lukatadır o”, desen?

Şerde kullanma sakın!
Yoktur buna bil hakkın!
Madem veren Allah’tır,
Ona saygını takın!

Meşru fiiller işle!
Helal rüyalar düşle!
Neyse uyan rızaya,
Yorul yalnız o, işle!

Hata etsen, tövbe et!
Getir ciddi nedamet!
Her batılı terk edip,
Hak nerdeyse, ora git!

Bir gün tekrar soyarlar!
Seni mevta sayarlar.
Nasıl geldiysen arza?
Öyle kabre koyarlar!

Mallar kalır varise!
Tabi oda var ise!
Yandın ebed yurdunda!
Şayet yerin nar ise?

Cihat ŞAHİN
18.06.2010-İZMİR