Emanet Renkler Şiiri - Feyza Kadıoğlu

Acılarım bitmez derken sen dönmüştün bana
Sen bir hayalken, gelmiştin en umulmaz anda

Sözler vardı, acımadan kalbimi inciten
Renkler siyahtı; bilmezdin, sendin çok sevilen

Unutmam gerekti senli geçen günlerimi
Anılar silinse, sözler yaktı yüreğimi

Sen olsan hepsini unuturdum o sözlerin
Çünkü sözlerin gibi yalan değil sözlerin

Geri dön istiyordum ama; 'dönmez' diyordum
Yürekli çocuk, sevildiğimi biliyordum

Döndün sonra; yine söylenecek sözler vardı
Kalbim avuçlarında, sözler ise sevdandı

Siyahlarım yok oldu, ruhuma mavi doğdu
Siyahlar benim için emanet renkler oldu

Geldin ve umutsuzluğum umuda dönüştü
Hayalimdeki yüzün bana ne güzel güldü

Ve şimdi bu aşkı içiyorum kana kana
Olmazlara inat, tutunuyorum sevdana