Emanet Ettiğim Gül

EMANET ETTİĞİM GÜL

Emanet ettiğim gül bimiyorum soldu mu?
Poyraz vurdu, dokundu, ayrıldı yas mı tuttu.
Kalbinden olan köşem başkasıyla doldu mu?
Beni unutup atıp yoksa zehir mi yuttu?

Ey Ankara emanet ettiğim gülüm sende
Sakın taze gülümü soldurma saf gülümü.
Benim kalbim gülümde, gülümünkü de bende
Sevdiğim gülüm ise ben de aşık bülbülü.

Gül ne kadar zarifse bülbül o kadar nazik
Gül bülbülünü tanır bülbül gülüne konar.
Her ikisi vuslatı bekleyip halde bezik
Ne yapsın iki gönül bekler kış gibi donar.

Ah ayrılık ayrılık ölümden daha beter
İki gönül severse ayrı olmak zor olur.
O kadar arasan da izi bulunmaz yiter
İki gönül hasretle ateşiyle kavrulur.
- 15.09.1960 – İslahiye

İsmailoğlu Mustafa YILMAZ – İstanbul