Balat da parke taşı
Çamlıcada pelit ağacı değilim
Gülleri komşu bahçede görmedim
Ne saçlarımda rüzgar
Ne de ayaklarımda çamur oldu
Yağmuru dua ile çağıran dedenin torunuyum
Dik durdum yürüdüm
Güneşten yanıklarım
Yağmurlarda üşüdüğüm de oldu
Her ibretten bir ders yaptım kendime
Olmadı emanet esbap’ım emanet hırkam
Ruhum çocuk bedenen büyüdüm
Kimseler kendi gölgeleriyle oynamasın
Başı önde yürüyen kız değilim
Sevmesi yasak çiçeklerin hepsine güneş doğsun...
Sibel KILIÇ....
Sibel Kılıç Sevdayeli
Kayıt Tarihi : 2.11.2017 23:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!