eMaNEt DüşLer Şiiri - Hasan Yaşar

....................................... Selçuk Kaleşe

geçiyor akşam yeli
şanssız saçlarımı okşayarak
ucundan.
bir yıldız kayıyor
gökyüzünün elleri arasından hızla
kaymak ne kelime:
düşüyor adeta
olgunlaşmış sulu bir armut gibi...

içeriki odadan
emirgan kokusu
geliyor
büyülü
her özlendiğinde
iç çektiren bir koku.
bir koku o eski
yerli filmlerdeki gibi...

göksulu şarkılar söyleniyor sonra
acemice
senin sevdiğin şarkılar da var
içinde
adı bende saklı mesela...

unutmam seni diyorlar
nihavent makamında
uzak tavernalara benziyor içeriki oda.
unutmam seni diyorlar
ısrarla.
şu an
sadece
yalnızcılığım
ilgilendiriyor beni
dalıp
uzaktan duyuyorum sesi
başka dilce...

yorgun bir çekiç sesi
girip koluna
otomobil gürültülerinin
binip sonra da sırtına rüzgarın
karışıyor
bu gramofona
yakışır şarkıya.
hınca hınç
yaşanıyor eğlenceli yanında kentin...

ben mi?
nolsun;
yazıyorum
yaşıyorum ve şimdilik.
yaşıyorum
şimdilik gürültüsüz
süssüz
kitap okumuyorum
insan oluveriyorum
gündüz...

sağa sola
koşuşlarını izliyorum insanların
düşüncelerini onların
yaşantılarını
insan yanlarını
ve
hayvanlıklarını...

gözüm
üstlerinde
kavgalarını çekiyorum içime.
kaygılarını
sevdalarını ve...

bir küfür eder gibi işe gidişlerini
yağma edilmiş bir köy gibi
dönüşlerini eve...

düşüncesini okuyorum
herkesin.
düşünemediklerini yazıyorum
yalnızleyin...

kitap okumuyorum
düşüncelerini okuyorum
insanların.
iyice bakıp etrafa
-gece olunca-
gördüğüm yanını yazıyorum
dünyanın...
ne zaman ölürüm
düşüncesine kapılıyorum ansızın...

kitap okumuyorum
bir işe yaradığım da yok
yıldız yakalamaya çalışıyorum
düş kurmak bu sıra işim gücüm.
ve
öteyi düşünüyorum
düşüm düşüm...
ölmem yakın
hissediyoru.
ne sihir
bu
ne de kehanet.
benimle bir ölmesin
olur mu;
düşlerim sana emanet....