Emanet Şiiri - Zafer Özkay

Sana kıyamam ben,
Sen her şeyimsin benim,
Damarlarımda dolaşan kanım,
Canımsın bebeğim, kır çiçeğimsin,
Seni öyle çok sevmiştim ki,
Sen bana nasıl kıydın da terk edip gittin.

Ben her şeyi seninle yaşadım,
Ben her şeyi sende gördüm,
En fırtınalı aşkı sende yaşadım,
En zor ayrılığı seninle yaşadım,
En parlak günümü senle kararttım.

Senden ne öğrendim biliyor musun?
Adam gibi sevmeyi, bir alçak gibi
Arkadan vurmayı öğrendim,
Sana verdiklerimi almak isterdim,
Önce tertemiz kalbimi ve bembeyaz
Mektubumu isterdim.

Bende sana ait olanı vermek isterdim,
Sen beni bir kalemde silip attın,
Beni çok çabuk unutup yeni sevgili
Buldun biliyorum hatta gözümle gördüm,
Ama şunu unutma ki ben senin gibi taş kalpli
Olamam.

Ben ne seni unuturum ne silebilirim,
Ne de sana ait bir eşyayı yakabilir gömebilirim.
Gün gelecek devran dönecek, yalnız kalacaksın,
Tanrıdan tek bir dileğim var o da günün birinde
Sende senin gibi birine düşersen beni çok anarsın,
Çok arasın sen beni kaybettin artık bir daha bulamazsın

20 Şubat 2005 Karaman