Emanet Şiiri - Mehmet Şahan

EMANET

Damlayla yetinmez göl olsun dersin,
Bilmez misin? Tende kanın emanet!
Goncayla yetinmez gül olsun dersin,
Bilmez misin? Sende canın emanet!

Kimler şerbet, kimler bade içiyor;
Kimler fetret, kimler vade biçiyor!
Kimler hicret, kimler sade göçüyor,
Bilmez misin? Bende adın emanet!

Kimi gelir gülde al ile kanmaz,
Kimi gelir dilde bal ile kanmaz!
Kimi gelir kulda hal ile kanmaz,
Bilmez misin? Dilde tadın emanet!

Bir lahza sürse de eller durmuyor,
Taşıp köpürse de seller durmuyor,
Fırtına dinse de yeller durmuyor,
Bilmez misin? Günde an’ın emanet!

Yaptıkların taşar belki mazide,
Kahraman da yaşar kalpte gazi de!
Mutlak çağlar aşar, çok da güzide;
Bilmez misin? Dünde anın emanet!

İsmini yazdırsan yıldıza, aya;
Kalplere kazdırsan yarılsa kaya!
Yürekte sızdırsan karılsa maya,
Bilmez misin? Ünde sanın emanet!

Pir-î Fâni der ki; ruh bulsa cenin,
Dertten, musibetten kurtulsa tenin!
Her türlü nimetten dolsa da gemin,
Bilmez misin? Elde namın emanet!

MEHMET ŞAHAN (PİR-Î FÂNİ)
17.05.2021 – İSTANBUL