Ben iyiliği ölü bir cenin gibi rahmimde taşıyordum
İyiliği unutmuştum dünya dibine dek puştluktur sanıyordum
Tarlalara gömdüğüm bi çocuk gülüşüm vardı
O gülüşün anısından bile acıyordu içim
..............................................acımı yolculuklarla boğuyordum
Ben iyiliği avlanmış bir kelebek sanıyordum
Bu yüzden mumların birini hep ölü kelebek için yakıyordum
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne




gülüşüm sana emanet........
aşkın gücü nerede biter? kimbilir belki de hiç umulmadık incir çekirdeğinin içinde...
harika bir şiir okudum, tebrikler...
harikasın!hayal dünyan ve anlatım tarzın...çok güzel...bu şiir başka bir güzel..
İlk birkaç şiirini okudum, iyi geldi.
Sonra bu şiirini okudum, inanılmaz geldi.
İçimi ısıtan bir delilik.
Buldum.
Şiirde.
Pervasız bir yürüyüş.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta