emanet
Üzerimde
Fazlalıkmış gibi duran
Pısırık gülüşlerimi
Yüzüme gözüme
Bulaştırmadan
Emanetine bırakıyorum
Bana gerekmiyorlar artık
Çileği olsun diye de
Gözkapaklarımdan firari
Damlaları da bırakıyorum
Sağır umutlarla
Beslemekten yorulduğum
Düşlerim de sende kalsın
Benim için saklar mısın
Ben yok adasında
Var olmaya gidiyorum
Çıkınım dolu sayılmaz
Kış ortasında
Soyunup kalmış gibi
Bibaşınayım ve üşüyorum
Kendimden başkaca
Gidebileceğim
Bir yeri bulana
Küskün güneşimin
Yeniden doğuşunu
Görene kadar da
Geri dönmeyeceğim..10.12.23
Kayıt Tarihi : 10.12.2023 17:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Göçe...
"Kendimizden başka gidecek yer bulmak" az şey mi?
Tebrikler Yusuf Bey..
TÜM YORUMLAR (1)