Emanet Şiiri - İsmail Uysal

Kalbin emanettir sana verme paye muhannete
Bakışında bahar gizli, kokun gülistan gibidir
Bir gülersin bahar gelir kış kokulu memlekete
Duruşunda asalet var gülüşün destan gibidir

Gülüşün diyorum ya ben kuşlar geliyor aklıma
Mavi mavi bakışlarla bir çocukluk sadeliği
Bu hayatta annesiz de yaşanıyor bir bakıma
Öğrenecek fırtınalar bulutlardan anneliği

Bulutlardan yere düşen rahmet bize ıstırapsa
Neyi yanlış yaptık yine, nerede günah işledik
Başladığımız her işin sonu hüsran ve harapsa
Adına yasak konulmuş hangi meyvayı dişledik

Ey sevgili gülüşünden bulutların haberi yok
Yoksa yağmur yağmaz mıydı onca kurak iken toprak
Sen ağladın yıldızların keyfi o günden beri yok
Uğultusu yayılıyor inleyerek, ağlayarak...

Verme paye muhannete kalbin emanettir sana
Gülüşün bin derde deva, gözlerinde ilkbahar var
Güneşi sana benzetmek, zinhar, ihanettir sana
Annemin bakışlarını nasıl saklıyorsun ey yar ?