Bir muazzam gülüş sürur etti yüzüne.
Cennetin kokusu esti münezzeh teninde.
Sadrım genişledi manana aklım erince.
Munis bir emanetsin benim gözümde.
Ellerinle ikram ettiğin su değil ab-ı hayat.
Sen gel yüz yıllık kederime bir an ile neşe kat.
Aklım ermez; nasip, kısmet elbette ki hakikat
Varlığın benim için cehennemden berat.
Kayıt Tarihi : 28.6.2023 22:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Hikayenin yazarı benim, yazdıranı bir kadın.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!